Бяда адна не ходзіць;
Цікуючы падпольна,
Бяда бяду знаходзіць,
Каб наступаць супольна.
Яе нашэсце, зрэшты,
Накаркаюць вароны
Тады, калі ўстаеш ты
Зусім безабаронны.
Накінецца знянацку
Сямігаловым змеем,
Якога па-салдацку
Мы ўтаймаваць не ўмеем.
Бяда — душы паверка,
І ты ў адчаі храбра
Хапаеш за паветра —
І ловіш локаць сябра.
Удаль глядзіш з мальбою —
І кроў у жылах стыне
Ад створанай табою
Глуханямой пустыні.
Так доўга, так пакутна
Рука руку знаходзіць...
А блізка зграя чутна —
Бяда з бядою ходзіць.