Чаму святла не тушаць?
Чакання сверб, як ток.
За горла смага душыць:
Хутчэй — маны глыток!..
І —
нецярплівы пошум
Вяслуе па радах.
І барабаніць пошчак
У зіхатлівы дах.
Рыўком, як шок, паспешным
Заслону торг ды торг.
Каму выходзіць першым,
Вядуць апошні торг.
Пакуль вачмі аблазім
Па ўсіх кутках,
У цэнтр арэны блазен
Выходзіць на руках.
Далоў на сметнік драму!
Да д’ябла праўды соль!
Камедыянт праграму
Вядзе, нібы кароль.
Паставы выгінастыя,
Чыгунныя ілбы...
Хвала табе, дынастыя
Хадульнае хады!
І выбухне фугаскай
Грымотнае «ура»,
Свішчы, вішчы і пляскай,
Вітай валадара.
Далоні, быццам рублікі,
Парукай кругавой:
На трон любімец публікі
Сядае галавой.
Кумір — метровы вырадак,
Кладоўкай цудаў — рот...
Ах, тут усё навыварат,
Усё — наадварот.
Замкнёнымі радамі
Кругі, кругі, кругі...
Ад радасці рыдаем,
Рагочам ад тугі.
* * *