Чаму ў марудных муках
Гук запева
Шукае губ — адзіны выхад свой?
О некрануты чысты ліст паперы,
Баюся белай магіі тваёй.
Як атуліць
Цнатлівасцю душу,
Расхрыстаную
Ветранай эпохай.
І я з надзеяй стоенай
Прашу:
Палохай, некрануты ліст,
Палохай.
* * *