У зале, стаіўшы дыханне,
Ловім басоў калыханне,
На сцэне — вуснаў трымценне,
Пенсіянеры — на сцэне.
У песню дух непакоры
Прынеслі былыя лётчыкі,
Дазорныя і сапёры,
Радысты і мінамётчыкі.
Мы чуем, як б’юцца іх сэрцы:
Юнацтва,
ізноў уваскрэсні
На вечаровай паверцы
У неўміручай песні...
Хадзілі калісьці ў атакі,
Спынялі грудзямі танкі,
Падалі і ўставалі
У ліхаманцы бою,
Суткамі не астывалі,
Жыццё засланіўшы сабою.
І перад наступам новым,
Свінцовыя цэлячы зрэнкі,
Ставілі ў гневе свінцовым
Уцекачоў да сценкі...
Сваю салдацкую памяць
Кропелькай не заплямяць
Тыя, чыё сумленне
І сёння ідзе ў наступленне.
Як пераможцам смерці,
Ім не дае памерці
Цяпер адчуванне гэта,
Што песня яшчэ не спета.
З вачыма, тугою замглёнымі,
Схіляюць скроняў проседзь,
Воплескаў нашых паклонамі,
Як лекаў ад старасці, просяць.
...Мы ахаем, ледзь не плачам,
Чуллівай кранутыя песняю,
Пляскаем —
дружна плацім
Апладысментамі пенсію.