Дайце, харэі і ямбы,
Трубныя дыфірамбы
Будаўніку нястомнаму
Таварышу Крану пад’ёмнаму!
Па рэках паветраных волакам
Цягне далонь пад’ёмная
Паверхі ўпоравень з воблакам —
Дні ў вышыні прыёмныя!
Нехта яшчэ цаглінкаю
Марудна аб кельму дзынкае,
А гэты сцяну зграбастае,
Прышпіліць да сонца — і баста,
Паслухаеш — сэрца расчуліцца
Ад гэтай песні пад’ёмнае,
Мне ў гуках яе чуецца
Нешта аэрадромнае.
Дык хто там яшчэ ўпарта,
Хаваючы ў сейфы цёмныя,
Не выдае пад’ёмныя
Думам, што прагнуць старту? {старгу?
Жылплошчу нябёс абсталёўваю.
Не быць вышыні бяздомнаю,
Бо мускулы мае сталёвыя —
Сіла мая пад’ёмная!