Давайце па парадку —
Аб нашай пад’ёмнай сіле.
Усё-ткі ногі спачатку
Нас па зямлі насілі.
Здаўна чалавек —
непаседа —
Хацеў прыручыць акругу.
Прыходзіў сусед да суседа,
Прыходзіў друг да друга.
Хады пачатковая школа
Пашырыла небасхілы.
Потым — было кола.
Потым — былі крылы.
Спазнаўшы тайну гэту,
Што вечнасць —
твая маёмасць,
Нагой адпіхнуўшы планету,
Мы рушылі ў невядомасць.
Нам заўтра адчынена насцеж,
Спаборнікі і пабрацімы...
Ці ж едзем толькі да шчасця?
Ці толькі да ўцехі ляцім мы?
...На колах выспелы колас
Дрогка гайдаўся ўлетку.
Прывозіла смерць на колах
Насенне сваё на палеткі.
З-пад крылаў чорных кулі
На нашы галовы ляцелі.
...Дагэтуль нашу пад кашуляй
Аўтограф гвалтоўны на целе.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Мы, дзеці адной планеты,
Ля касы ў чарзе заўсёды
Так прагнем дастаць білеты
На рэйс да спакою і згоды.