Дзверы зачынены, як граніца.
Дом, зазірнуць у цябе дазволь.
У кожнага ключа — свая таямніца,
У кожнага ключа — свой пароль.
Хоць і на выгляд вельмі падобныя,
Але сваё бяруць без чаргі:
Адзін — гарбінкай на носе дробнаю
Маленькай зазубрынкаю — другі...
Ломіцца хтосьці ў дзверы дрогка,
Цісне свінцовым цяжарам пляча,
А каб адкрыліся дзверы лёгка,
Патрэбен адзін паварот ключа.
* * *