На поўны ход, на ўвесь размах,
Парыпваючы ржава,
Гудзеў гадзіннікавы гмах —
Маленькая дзяржава.
Рыпеў і пеў метал цяжкі —
Гарбінкі ды зарубкі.
Падналягалі рычажкі,
Пакручваліся шрубкі.
І вось пачуўся гук начны —
Прыгожы і ўладарны.
Ва ўсе званы, ва ўсе званы
Біў малаток ударны.
— Бяссонна дбае кожны з нас,
Каб быў гадзіннік спраўны.
Працуем дружна мы на час —
І велічны, і слаўны.
Клапочам у імя гадзін
Спаянасці і згоды...
І толькі маятнік адзін
Вагаецца заўсёды...
І ўвесь гадзіннік пакрысе
Завёўся ў звонкай сполцы.
Наперабой гудзелі ўсе —
Спружынкі, гайкі, колцы.
— Як трэба толькі закруці —
І выцягнецца ў струнку!
— Павінны рухацца ў жыцці
Усе ў адным кірунку!
І ўжо сталёвым кулачком
Ад злосці нехта бразнуў.
І збіты маятнік маўчком
Хіснуўся і завязнуў.
І ў той жа міг спыніўся час —
О страшнае каварства! —
Знямела ўраз, застыла ўраз
Гадзіннікава царства.