Адгрымеў даўно сорак пяты.
Ды штовечар з майго двара
Чужакам наступае на пяты
Выбуховым абвалам «ура».
Нехта бухае ў бляху таропка —
Пошчак, нібы ад залпу гармат.
Гулка ставячы кропку за кропкай,
Строчыць цацачны аўтамат.
Затрашчалі парканаў клеткі,
Пашчапаныя, як ад куль...
Ах, равеснікі міру, падлеткі,
Ваяўнічасць у вас адкуль?
Дзецям ставяць у школе двойкі
Па гісторыі продкаў, дзе
Ад малой да вялікай бойкі
Кожны ліст, як набат, гудзе.
Ім не ўцяміць, як цяжка маткам.
Брацкіх могілак цішыня
Аўдавелым крычыць салдаткам,
Што вайна — благая гульня.
Раны — памяці нашай зарубкі.
Пакалечаны шар зямны
Абеліскі ўздымае, як рукі,
Галасуючы супраць вайны...
Але дзе яно, войска грознае?
Раптам бой у двары заціх.
Гоняць маці дадому розгамі
Дарагіх гвардзейцаў сваіх.