Ідзём далей, ідзём далей:
Світае ў дымцы сіняй...
За юбілеем юбілей —
Вяршыня за вяршыняй.
У спешцы, як усе, іду.
Дарожныя турботы:
Ледзь паспяваю на хаду
Здымаць старыя боты.
Удачам новым чалавек
Ужо стукоча ў брамку.
Далей ад траў, далей ад рэк —
Усё ў адным напрамку.
Далей ад чысціні крыніц,
З якіх пілі мы неба,
Далей ад росных медуніц,
Ад ворыва, ад хлеба...
Ах, як далёка мне відно
З ракетнага пагорку:
Калі на дыбкі стаць адно —
Рукой дастанеш зорку!
Зямное прыцяжэнне — прэч!
І ўжо гняце, як цяжкасць,
Бязважкасць рук,
Бязважкасць плеч
І — галавы бязважкасць.
Таму і вабіць так здаля
Усё, што змалку блізка:
Мой дом, мой кут, мая зямля,
Майго жыцця калыска.