Я і ты. Ды лісцяў шум лагодны...
Каб цябе, вясна мая, знайсці,
Трэба мне было агні, і воды,
І драты калючыя прайсці.
У дарогу камандзіравала
Нас тады няўмольная вайна,
І камандзіроўку адзначала
Мне на целе кулямі яна.
Можа, сотні раз на полі бою
Падаў, ды не ўпаў я назусім.
Зноўку, узнімаемы табою,
Я вяртаўся ў строй, к сябрам сваім.
І таму мне так бясконца родны
Гэты вечар, што пяе кругом,
Маладзік і лісцяў шум лагодны
Над тваім расчыненым акном.