Як горача мы гаворым
З трыбуны
І без трыбуны
Не ад свайго імя:
Лязо касы —
Ад імя травы,
Язык полымя —
Ад імя дома,
Які спапяляе.
І ад імя лесу —
Пень з нутром спарахнелым...
Які там дзівак
Пытае:
— Чаму ж так?..
Няма для трывогі і прычын,
Ніхто на ражон не лез:
— А я тут пры чым?
Трава.
Дом.
Лес.