Яшчэ не манумент,
А ўжо каменны.
Не стаў на п’едэстал,
А як звысоку
Глядзіць на тых, што поруч:
Ах, мурашкі!..
А ўчора з імі па зямлі хадзіў,
Праціскваўся
У ранішні аўтобус,
Жанчынам саступаў пачціва месца,
Авоськаю лавіў
Удачу ў «Акіяне»,
Заняць чаргу спяшаўся
Да світання —
Па хараство,
Па мудрасць
І па славу...
Быў слых і зрок яго такі адменны!
Яшчэ не манумент,
а ўжо каменны.