Ведь, если звезды зажигают,
Значит — это кому-нибудь нужно?
Ул. Маякоўскі
Хочацца бачыць зорку —
З мараў муруй пагорак.
Бо вельмі сумна і горка,
Калі не відаць зорак.
Няўлоўны ваш цуд праменны,
Госці майго бяссоння.
Зніклі ў век каменны,
А ззянне даходзіць сёння.
Хіліць долу няспынна
Днём зямны клопат.
А потым выпроствае спіны
На вышыню попыт.
У поўнач, як сціхне праца,
І высі, імжой схаваныя,
У горадзе загарацца
Зоркі намаляваныя.
Пад носам тваім для аздобы
Фанернае неба павесяць.
І вокал тваёй асобы
Круцяцца зоркі і Месяц.
Але не доўга скоўвае
Цябе мітусня зямная —
Хваляю выбуховаю
Свет навіна скаланае.
Ізноў чалавек у космасе...
Дзень добры, мой лёс высакосны!
З нейкім крылатым адчаем
Мы вышыню прыручаем.
Ранічкай ля кіёска —
Строем бясконцае войска:
Стаім у чарзе за небам,
Як у вайну за хлебам.
* * *