Нехта чхнуў — кадзільны дым прамоў
Гэтак зачадзіў на юбілеі...
І здаецца, быццам сто грамоў
Бухае ў парожнюю балею.
Ледзь не камянее ад пахвал
Юбіляр, нібыта ўвесь з цэмента.
Хоць бяры ды стаў на п’едэстал —
Велічней не знойдзеш манумента!
І яго мне крышачку шкада:
Хіба ноша гэтакая ўзрадуе,
Калі толькі тонамі руда
І ні грама, ні крупінкі радыю.
І ў душы сваволіць скандаліст:
З лаўраў, што ўзвалілі на паэта,
Выскубнуць хаця б адзіны ліст —
Верш прыправіць, посны, як дыэта...