Юнацтва туманныя рэбусы
Яшчэ ў галаве карагодзяць.
Гады мае, як тралейбусы,
Прыходзяць і адыходзяць.
Пад імі
— прамыты ліўнямі
Асфальт маршрутаў штодзённых.
Над імі —
высокая лінія,
Што ў пальцах жалезабетонных.
А дзе ж ты, са скрыпам фурманка?
Калдобіны.
Тракт дрыготкі.
Прасёлачная гайданка.
Трэсла. А ехалі ўсё-такі!
На колах туга тарахцела.
Як мне карцела тым часам
Асфальту рабое цела
Пакратаць сваім абцасам!
Світання туманныя рэбусы,
Вам поўдзень разгадку знаходзіць.
Гады мае, як тралейбусы,
Прыходзяць і адыходзяць.
Далёка яшчэ тупік,
Куды заганяе поўнач.
Няхай жа ў гадзіны пік
Нас людзі да краю запоўняць.
На травы асфальт цячэ —
Раўняюць, трамбуюць, прасуюць.
Ды з крэктам усё ж яшчэ
Колы на ўздыме буксуюць.
Ад гулу калоціцца руль,
Патрэсквае ток прыручаны.
Ды я не прыстану —
пакуль
Да лініі сэрцам падключаны!
* * *