беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Спіць
Пад снежнай коўдраю палетак,
Сніць,
Напэўна,
залатое лета:
Карагод бясконцы каласоў,
Небасхіл бясхмарны,
сінь лясоў,
А з будынка дальняга,
з-за лесу,
Далятае гулкі стук жалеза;
Там куюць нястомна кавалі,
Каб збыліся сны маёй зямлі.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая