Кастры не вінаваты, што ў іх згаралі людзі.
Злачынца не агонь, што спапяляў дамы*.
Агонь, які заўсёды ўспыхваць будзе,
І ворагам, і другам робім мы.
У тысячах абліччаў ён вядомы.
Агонь — знішчальнік. І агонь — змагар.
Як лёгка іскры ўпасці ў стог саломы.
І як нялёгка патушыць пажар.
З руплівасцю гаспадара зямнога,
Агонь, знітоўвай сталыя масты
Над прорваю варожасці былога.
Агонь — яны, і мы, і я, і ты...
Агнём вянчалі, і агнём каралі
Па волі то раба, то караля.
Ці ж для таго агонь у неба кралі,
Каб стала Хірасімаю зямля?
Агонь, які мінулымі вякамі
Скакаў нібы незакілзаны конь,
Я кратаю лагоднымі рукамі:
Будзь паслухмяным розуму,
Агонь!