Стукае бэзам
У вокны вясна,
Стукае сэрца
Ўсю ноч давідна.
З даўніх дарог
Зноў юнацтва прыйшло на парог.
Насцеж яму адкрываю душу:
Ты не стой, ты заходзь — я прашу.
То дажджы, то замеці
У цішы начной.
Ты прыходзіш з памяці
Гаварыць са мной.
Усё скажы, пра што не сказана,
Праз гады.
Над старымі вязамі
Месяц малады.
Дзень нанова загараецца,
Але не сціраюцца
Твае сляды.
Стукае восень
Дажджом у акно.
З дрэваў ліства
Адляцела даўно.
Моўчкі гляджу,
Як бягуць чаравічкі дажджу.
Чуецца мне — гэта крокі твае...
А туман за акном растае.