Ловяць вушы радыёантэн
Пазыўныя ўсіх шырот дрыготкіх.
Мы жывём у свеце тонкіх сцен —
На зямлі адлегласцей кароткіх.
І калі дае на тым баку
Трэшчыну маленькую планета,
Не хавайся ты ў сваім кутку
І не думай, што далёка гэта.
Перакрэсляць даль любую ўшчэнт
Вочы пранікнёных тэлекамер.
Па*дае заморскі прэзідэнт,
Грудзі засланяючы рукамі...
А забойц не могуць пакараць.
Студзім каву — град стукоча ў шыбы.
Перад нашым позіркам гараць
Ад напалму людзі і сялібы.
І калі сумленне на паверцы,
Сховішча не знойдзеш анідзе:
Агнявы мерыдыян вядзе
Да твайго аголенага сэрца...
Самая страшэнная бяда
З тых плацдармаў, дзе баі грукочуць,
Да твайго зацішнага гнязда
За адно імгненне пераскочыць.