Людзі зямлю прыручылі.
Людзі наведалі неба.
Якія яшчэ далячыні
Нам дасягнуць трэба?
Лётаем вышай за птахаў
І нават гук абганяем.
Не баючыся страхаў,
Падэшвамі Месяц кранаем.
Чаму ж нам раніцай весняй
Шчыміць салодкім болем,
Калі жаўруковай песняй
Неба звініць над полем?
І я ўжо малю па сакрэту:
Выратуй век ад шаленства,
Вярні таямніцы свету,
Вёска майго маленства!..
Там, па мурожным улонні,
Хлапчук у кашулі зрэбнай
Узважвае на далоні
Сузор’е, што ў кропельцы срэбнай.