Прыгадваю маруднасць адвячорка,
Калі зару
працэджвае паркан
І, як ад сырадою,
на падворку
Дыміцца
Цёплы чэрвеньскі туман.
Праклюнецца
З саска струменьчык звонкі —
І вось ужо вядро, як азярко.
Мне праз гады
чуваць твой водар тонкі.
Салодкі хлеб маленства —
Малако...
І адступала
цемната начная,
Запальваў зрэнкі твой глыток,
Як ток...
Ах, Млечны Шлях жыцця майго!..
Я знаю,
Адкуль бярэш ты свой зямны выток!
Трава жылплошчу аддае бетону,
І берасцянку глушыць бас гудка,
Але грымяць
аб тратуар бітоны,—
Хвалю
Бесперапыннасць малака!
Вятрамі
і дарогамі
прапахшы,
Замы*кае сігналам ля латка
Машына ўранку,
як карова з пашы,
З бляшаным вымем,
поўным малака.
Рыкай у свой ражок,
трубі,
карова,
З мурожных берагоў малочных рэк!
Адну тваю рагатую карону
Не скіне з трона мой бунтарны век.
* * *