Я з вядомай пароды сабак,
У двары гаспадарскім зух.
Я жыццё адчуваю на смак,
Я жыццё адчуваю на нюх!
Я, варушачы свой ланцуг,
Выглядаю: каго нясе?
Той, хто есці дае — мой друг,
А астатнія ворагі ўсе!
Трэніруючы галасок,
Выю, гаўкаю і вішчу.
Калі смачны пакажуць кусок,
Я на задніх лапках скачу.
А калі налятаю я
І зубамі хапаю ахвяр,
Хіба ў гэтым віна мая?
Нацкаваў мяне гаспадар.
Лямку долі сваёй цягну.
Мне нялёгка. Нашто хлусіць?
Цэлы век задачу адну
Вырашаю — лізнуць ці ўкусіць...
З вас, двухногіх, хто на зямлі
Зразумее маё выццё?
Я пытаю, а вы б змаглі
На карачках усё жыццё?
* * *