К д’яблу метры і мэтры!
Пакрысе, пакрысе
Напаўняецца ветрам,
Напінаецца ветразь,
Што твой човен трасе.
Дні, як белыя ватманы,
Перачэрчвае быт.
Прагнуць людзі і атамы
Безразмерных арбіт.
Кантрабандай з таверны —
Пырсне слова з пяра.
Выспеў верш безразмерны
У душы песняра.
Брацкіх могілак горы
У зямлі на гарбе...
Безразмернае гора,
Чалавек, у цябе.
Дрэмле завязь у кветках —
Не прагледзь, чалавек!
Ў безразмерных шкарпэтках
Скача атамны век.
К д’яблу метры і мэтры! —
Твой апошні дэвіз...
Бачыш — грыб у паветры
Безразмерна павіс.
К д’яблу Кліберы і Рыхтар!
Рынуў джазавы рык!
Безразмерныя рытмы
Растраслі мацярык...
Толькі фрэскі, як трэскі,
З эрмітажаў далоў.
Толькі блісне ды трэсне
Тры мільярды галоў.
Грымпе космас у горны
Чорным россыпам нот...
Стой! Рукамі — за горла
Падпалены кнот!
Ніжай зорная млечнасць —
Разгінаецца раб!
Чалавечнасць, як вечнасць,
Твой бязмерны маштаб!