Не вал і не рубеж, умацаваны
Бетоннаю ці каменнай сцяной,—
А стужка парыжэлага паркана
Уецца па-над Цісаю-ракой.
На тым баку па цаліне вясновай
Ідуць выдатнай маркі трактары.
Закрэслівае межы плуг сталёвы,
А з межамі — гаротны дзень стары.
Плывуць барозны ў даль ад пералеску
І зараўноўваюць акоп былы,
З якога некалі фашысты Антанеску
Нацэльвалі гарматныя ствалы.
Сваім гудзеннем трактарны матор
Шум пагранічнай Цісы заглушае.
Я слухаю і ўсёй душой вітаю
Свежаўзаранае зямлі прастор.