Не кожны ў крытыкі здатны:
Іх пёры цяжкія, як пікі...
Трэба слова «выдатны»
Не зблытаць са словам «вялікі».
Трэба славу бядомную,
Якую не купіш у краме,
Замацаваць за вядомымі,
Каб маладыя не ўкралі.
За кожнага, хто велічаецца,
Трэба хварэць і трывожыцца.
Штосьці то вылічваецца,
То дадаецца, то множыцца.
Фарбы наносяцца ладна,
Нібы на твары касметыка,
Размеркаваны дакладна:
Крытыка — як арыфметыка!
Крытыка — мудрасць гнуткая,
Яна і суддзя, і прарочыца.
Можа, і з алгебрай хутка
Ёй падружыць захочацца.
Жадаем удач свядома ёй,
Няхай яе пёры не тупяцца,
Калі да задач з невядомымі
Нарэшце яна падступіцца.
* * *