Я помню,
Ранкам грукат незнаёмы
Збудзіў мяне, малога хлапчука.
І я ў адной кашулі выбег з дому —
Валіла ўсё сяло да бальшака
Аселіцаю скошанаю, полем,
Разлогамі калючых мокрых траў.
А холад рос абпальваў ногі болем,
Якога я тады не адчуваў.
На бальшаку
Праз гоман шматгалосы
Пачуў я словы аднаго з байцоў:
— Цяпер ужо не будзеш, хлопча, босы
Хадзіць у час асенніх халадоў.
Пакуль жыву, той дзень я помніць буду,
Што рукі двух братоў навек злучыў.
Пакуль жыву, той дзень я не забуду,
Які мяне і ўвесь мой край збудзіў.