Як жа не пакланіцца
За твой першародны грэх!
Вялікае таямніцы
Ты раскусіла арэх.
Без боязі боскага гневу
Адолеўшы райскі плот,
Адважна сарвала з дрэва
Той забаронены плод...
Ты мужнасці нас навучыла.
Пайшла ахвярна ты
У бога перад вачыма
На грэх, як на подзвіг святы.
Працягваецца, на шчасце,
У свеце людская сям’я.
Бо ў сэрцах маіх сучасніц —
Гарачая кроў твая!
І сёння спакус багіні,
Якіх натхніла ты,
З выклікам носяць міні,
Як фігавыя лісты.
Усё чалавецтва Ева
Вядзе па сваім шляху,
Хвала табе, каралева
Цнатлівасці і граху!