Пачынаецца кожны дзень
З той зары, што загляне ў аконца.
Ты хапаешся за прамень,
Каб размотваць клубок сонца.
Ах, як коціцца гэты клубок!
За дамы, за палі, за дубровы.
І кіруюцца ў сонечны бок,
Як сланечнікі, нашы галовы.
А калі клубок залаты
На заходзе ў бяздонне кане,
Вочы ў стоме зажмурыш ты
У вільготных абдымках змяркання.