Пара дзіцячае гульні
Праходзіць гэтак, як прыходзіць.
Другія па тваім кані
Ужо ўладарна верхаводзяць.
У захапленні ўбачыш ты,
Ледзь толькі выглянь на падворак,
Як высякаюць капыты
На Млечным Шляху іскры зорак.
З глыбінь мінулага, здалёк,
У вечнай каруселі гэтай
Ляціць аседланы кіёк
Аўтамабілем і ракетай.
Як дражніць нас залётны крык!
І, форткай бразнуўшы бяздумна,
Закрыць спрабуем мацярык,
Што за акном сваволіць шумна.
Шпурляем грозных слоў грамы,
І ўжо рука шукае кія,
Мармычам злосна, быццам мы
Зусім і не былі такія...
І я ў размераным жыцці
З сабою трачу падабенства,
І не магу ніяк знайсці
Ключы ў вясёлы край маленства.
А трэба хоць бы мімаходзь
Наведаць тое наваколле...
Пара гульні, не адыходзь,
Не пакідай мяне ніколі.