Я думай заняты
З відна да змяркання:
Шукаю, сяброўка,
Табе параўнання.
Цябе велічаў бы я
Яснай заранкай,
Ды ўсім яна дорыць
Цяпло сваё ўранку.
Цябе я назваў бы
Чыстай крыніцай,
Ды кожны, хто хоча,
Ў ёй можа напіцца.
Цябе параўнаў бы я
З польнаю кветкай,
Ды першы сустрэчны
Сарве яе ўлетку...
Усе мае, пэўна, дарэмны
Шуканні,—
На свеце табе не знайсці
Параўнання.