Размывала адна бяда
Берагі,
Падзяляла адна вада
Бераг адзін
І бераг другі.
Каб, урэшце, яны ў жыцці
Насустрач змаглі пайсці
Наўпрост —
Збудавала любоў мост.
Над вадой,
Над былой бядой
У далонь
Легла
Далонь.
Ды, падкраўшыся ціхай хадой,
Запаліла нянавісць агонь.
Пад глыбінямі цёмных вод
Пахавала абломкі дно.
Будавалася столькі год —
Узляцела ў імгненне адно.
Скарб аплакаўшы дарагі,
Ходзім сумныя — я і ты.
Будзьце пільнымі, берагі,
Беражыце свае масты.
* * *