Дзесь грымнуў стрэл...
І ў бліндажы сваім
Заціх салдат,
Снарадам пахаваны...
Прайшлі гады.
Цяпер на пляцы тым
Шматпавярховы дом пабудаваны.
І воклічы, і шум з акон чутны,
Разносіцца
Дзяцей вясёлы гоман.
Смяротны жах знішчальнае вайны
Па кнігах толькі многім з іх знаёмы.
Малы хлапчук у новы сшытак свой
Запісвае стараннаю рукою:
«Змяркальнаю, сцюдзёнаю парой
Замоўк салдат, заснуў на полі бою...»
Будынка гмах,
што тут узняўся ўвысь,
На ўласныя прыняў гвардзеец плечы:
На гэтым месцы ён упаў калісь,
Каб у падмурак будучыні легчы.