І я тут быў. І я таксама піў
З той невычэрпнай і чароўнай чашы
Дзе ўцехі ўсе і ўсе нягоды нашы...
А смагу ў гэтай чашы не ўтапіў.
Няўтольная, яна нідзе-нідзе
І сну мне, і спакою не давала.
Здаралася,
цякло па барадзе,
Але і ў рот часамі пападала.
І перш як упушчу з рукі біклагу,
Наступнік мой —
шчаслівы чалавек,
Я перадам табе не скарб,
а смагу,
Якой хапіла б мне яшчэ на век.
* * *