Смела выходзь на трыбуну,
Калі сумленне турбуе
І не дае адмаўчацца
У сховішчы дамачадцаў.
Выходзь, калі ў паняверцы,
Сціснуўшы зубы ад болю,
Праўда, як вязень, у сэрцы
Стукаецца на волю...
Сеючы словы важкія
Над вечнаю баразною,
Помні — прамоўцы якія
Стаяць у цябе за спіною.
Тваіх папярэднікаў праўда
Свет скаланала бурна:
Трыбунай была барыкада,
Траншэяй была трыбуна.
І ў нашай сённяшняй змены
Па горла бунтарнай работы —
Крышыць раўнадушнасці сцены
Каменнай казённасці доты.
Слова —
і ціша ўзарвана,
Трасуцца патайныя сховы.
Слова —
і з рук Карвалана
Злятаюць са звонам аковы...
Калі пакліча сумленне,
На сцэну ўзыходзь на сходзе,
Як у семнаццатым Ленін
На бранявік узыходзіў.