Шуфляда мая да рэшты
Напакавана — хоць рэж ты,—
Не можа паперка ўлезці...
Пара ператрэсці.
Перабіраю і ўзважваю
Багацце сваё калішняе.
Здавалася, некалі важнае,
А вылятае, як лішняе.
Яшчэ на парад просіць
Туды, дзе людскія калоны,
Пацёрты злінялы пропуск,
Што некалі быў чырвоны.
І пісьмы ад даўняга сябра,
І адрасы каханак —
Часу няўмольная швабра
У кошык змятае — пад ганак.
І з папяровых затонаў,
Як рэха былога бяссоння,
Ляцяць нумары тэлефонаў,
Глуханямыя сёння.
Шпурляю на вецер асенні
Неадасланую скаргу...
Дзень добры, землетрасенне
Майго заляжалага скарбу!
Усё, што цяпер не месціцца
У доміку цесным з дошак —
Хвіліны, і дні, і месяцы —
У кошык ляцяць,
У кошык...
* * *