Я к вам прыехаў, горы і даліны,
Як госць да самай блізкае радні.
Застаўся тут ваеннаю часінай
Мой родны брат
На энскай вышыні.
Яго ўзялі любоўна закарпатцы
На мармурную белую пліту.
У касцы,
У паходнай плашч-палатцы
І дзень і ноч стаіць ён на пасту.
Стаіць з геройскай зоркай залатою...
І да яго з гурбой таварышоў
Я сцежкай узбіраюся крутою,
Якую ён пад кулямі прайшоў.
А там, унізе,—
Шыр палёў вясновых,
Рады зялёных вінаградных лоз,
Якім мой брат у дні вайны суровай
Сваёй рукой жыццё і мір прынёс.
Я прад героем галаву схіляю,
Са мной — сябры:
Паклон табе, мой брат! —
Ад гэтага квітнеючага краю
І ад далёкіх гродзенскіх прысад.
А ён рукой нас прывітаць не можа:
Трымае зброю воіна рука,
Бо чуе ён
За морам брэх варожы
І палец не адводзіць ад курка.