Сам па сабе смуткую.
Зраблю падарунак хуткі —
Падзялю і размяркую
Свае суткі.
Ні мала ні многа —
Восем гадзін сну начнога!
Гадзіна яды —
Асалоды кароткай,
Гадзіна бяды —
Язды дрыготкай.
Сем гадзін уссядаць
У крэсле службовым
За сталом —
непарушна дубовым...
Цісканіна ў чарзе —
паўгадзіны
(Танныя качкі ці апельсіны).
За гадзінай гадзіна
Ціна будзённасці
Наліпае...
І так не хапае,
І так не хапае
Гадзіны ласкі,
Гадзіны лагоды,
Гадзіны яднання
З тайнай прыроды,
З яе цішынёй грыбной і роснай,
З яе травой сенакоснай,
З яе прахалодаю,
З яе...
Гадзіны адной не стае!
Ды годзе —
Вячэра ўжо на стале.
...І зноў —
сон да світальнай пабудкі.
У мяне вясёлыя суткі.