Трубілі гучна оды
Мы з захапленнем школьніка:
Няхай жыве заўсёды
Саюз каня і конніка...
Наканавана коням
Быць у яздзе апораю.
Прыцішацца — падгонім
Убок сталёвай шпораю.
Мы ўладаю надзелены,
Як закілзаць іх, знаем.
За павады надзейныя
Гарачых падцінаем.
А што,
як не захочуць
Каманду нашу выканаць?
Уздыбяцца, падскочаць,
З сядла гвалтоўна выкінуць...
Але, як сон, забудзецца
Падзенне выпадковае.
І прага ехаць будзіцца —
Каваль каня падкоўвае.
І —
скачкі, скачкі, скачкі —
Грымотныя ўспаміны.
Увысь над ставам качкі —
Нібы ад страляніны.
Зноў цокат ля сасонніка
І наўздагон за эраю —
Палёт каня і конніка...
Ах, дзе ты, кавалерыя?