У мяне цяпер — выхадны
Ад работы, ад дум, ад песні.
У мяне —
выхадны, вы адны
Стаўце сцены, змятайце плесню.
Я на столь, як на неба, гляджу:
Ані будняў, ані параду.
У мяне выхадны ад дажджу,
У мяне выхадны ад граду.
Калі буры, калі грамы
Скаланаюць чужыя дамы,
Лёгка ў сховішчы дамачадца
Адсядзецца і адмаўчацца.
Калыханнем лагодным кроў
Закалыхвае ў сэрцы думу...
У мяне выхадны ад сяброў,
У мяне выхадны ад шуму.
Колькі доўжацца свя*ты адны,
Дзе ні ценю будзённай турботы?..
Я малю цябе, выхадны,
Дай хоць трошкі работы!