Мы паўтараем,
Мы паўтараем,
Сваёй ляноце не патураем.
Ідзе паўтарэнне па дрогкай дарожцы:
Белым па чорнаму пішам на дошцы...
Мы паўтараем гэтак, як трэба:
«Мама» і «Тата»,
«Зямля» і «Неба».
Мы паўтараем:
«Народ» і «Радзіма»...
Доўжыцца вечнасць гэта гадзіна.
Услед за настаўнікам
Паўтараем,
Стаіўшы дыханне,
Былога святыні,
Мы, паўтараючы, пакараем
Мудрасці даўняй крутыя вышыні.
Вучні старанныя і непаседы,
Сцвярджаючы з продкамі падабенства,
Мы паўтараем драмы, і беды,
І катастрофы, і войнаў шаленства.
Мы паўтараем вясновае ворыва,
На поле ступаючы лёгка і храбра.
Мы паўтараем лютасць да ворага,
Мы паўтараем чуласць да сябра.
Мы паўтараем блакітныя мары
У крутаверці ракетнай спешкі.
Мы паўтараем бацькоўскія твары.
Мы паўтараем матчыны ўсмешкі.
Свет аднаўляецца кожнай вясною,
Не знаючы рыхласці і старэння,
Штодзённай адзначана навізною
Наша жыццё —
урок паўтарэння...
Дні сваёй долі высокай гартаем,
Глыбока ў зямлі схаваўшы карэнне.
І, паўтараючы, вырастаем
Мы, непаўторныя ў паўтарэнні.