Вер ты мне аднаму —
Я цябе люблю!
Я цябе абдыму,
Цеплынёй атулю...
Што маўчыш у чаканні ты?
Як у боскім эдэме жыві
У далонях маёй дабраты,
У далонях маёй любві.
Хіба знойдзеш утульней кут,
Дзе так хораша быць удваіх?
Я пазбаўлю цябе ад пакут,
Ад турбот —
ад тваіх і маіх.
Занясу апаўночы ў сон,
Пацалункам на золку збуджу.
Я на вуліцы,
як парасон,
Уратую цябе ад дажджу.
Захіну ад залётных вятроў,
Засланю ад чужых вачэй,
І ад ворагаў, і ад сяброў...
Хіба мала? Заходзь хутчэй!
Ах, упартая пташка мая,
І куды толькі пырхнула ты?
Трапяткімі рукамі я
Абдымаю прастор пусты.
* * *