Вучылі мяне з маленства —
Слухацца трэба.
За ўпартае непаслушэнства
Не раз пакідалі без хлеба.
Не споўніш загад бацькі,
Маткі, сястры, цёткі,
Новай пазбавяць цацкі —
Лялькі або бразготкі.
А то і наладзяць лазню
Аматару пасваволіць,
Паставяць у кут, як вязня,
На дзесяць хвілін зняволяць.
Іх словы лаві вушамі,
Употай сціскаючы зубы.
Чыняць над малышамі
Старэйшыя суд грубы.
Літасці аніякай,
Быццам па абавязку
За аплявуху — дзякуй,
Як за сваяцкую ласку.
Маленства мяне непакоіць,
Хоць выйшаў даўно з маленства,
А ўсё не магу засвоіць
Навуку паслушэнства.
Не памудрэў з узростам:
— Дурань! —
разумнікі енчаць.
Гэта ж зусім проста —
Укленчыць.
* * *