За буднямі — нядзеля.
І зноўку — як спярша,
Калі табой, надзея,
Надзелена душа!
Ці ж не цябе шукаю
Я ў бездані на дне,
Саломінка, якая
Выцягвае мяне?
Я адсвяткую ўдачу,
Я патану ў журбе.
Усё на свеце страчу,
Усё, апроч цябе...
Не пакідай, надзея,
І летам, і зімой,
Майго жыцця нядзеля,
Надзел ратоўны мой.
Апушчаныя крылы
Ізноў разварушы
І дай мне ўзлётнай сілы,
Надзея — хлеб душы!