Злавіў імгненне фотаапарат.
Успышка бліца.
Здымкі.
Здымкі.
Здымкі.
Кароль і блазен, фюрэр і пірат
Спяшаюцца да вечнасці ў абдымкі.
Дзівіцеся, нашчадкі,— любата!
Як твары іх аздоблены старанна:
У позірку забойцы — дабрата,
Замілаванасць — у вачах тырана...
Адбітак дум на зморшчаных ілбах.
З палянамі пралысін. З валасамі.
З цыгарай або з люлькай у зубах.
З бародкай мудраватаю. З вусамі.
Над глобусам. Над картаю зямлі.
То ўспыхваюць,
то гаснуць зрэнкі-джальцы.
І вось, нібыта крабы, папаўзлі
Па кантынентах і краінах пальцы.
Ківок — і ад жалезнага рыўка
Нізрынуць прахам гарады і вёскі,
І сунуцца гарачай магмай войскі...
Якая ўсемагутная рука!
Яшчэ адна хвіліна — і зграбе,
Нібы арэх, маленькую планету...
Гэй, пераможца, на руінах свету
Хто там у ладкі пляскае табе?
Застракаціць ізноўку фотастужка,
Калі ўзмахне ўладарнаю рукой
Гісторыя — руплівая пастушка
Мізэрнасці і велічы людской.
* * *