Каб свет без ласкі не старэў,
На сонечны касцёр адменны
Нацэлены галіны дрэў —
Зямлі зялёныя антэны.
Заўжды чаруюць навізной,
Дрыготка ззяюць у паглядзе:
Зялёным полымем — вясной,
Падзеннем зор — у лістападзе.
У грунт карэннем ураслі,
Падпёршы голлем полаг сіні,
Дубы, бярозы і асіны —
Паўпрэды сонца на зямлі.
Нас не змаглі ні сталь, ні порах
Скасіць, калі ішла вайна,
Мой лес, мой друг, мая апора, \
Мая надзейная сцяна...
Ці месяц верасень, ці май —
Наш чалавечы дом нязменна
За промень сонечны трымай,
Зямлі зялёная антэна.