За доўгай зімой, знаю, прыйдзе вясна,
Яе я чакаю пачатку,
Каб напнулася звонкая ў сэрцы струна,
Расказала усім сваю казку.
Расказала аб тым, што жыццё недарма
Нам далося на сцежках цярністых
І што лепшае долі на свеце няма,
Як сэрцам адкрытым і чыстым
Блакітныя шчырыя далі абняць
Ды глянуць у вочы з усмешкай
Той, што табе не забыла сказаць
Запаветнае, цёплае нешта,
Што ўчора было і сягоння жыве,
І вабіць, і кліча ў прасторы,
І сказам жыцця за табою плыве
У радасці светлай і ў горы.
Вітаю заўсёды задуму смугі
На родных палях, над лясамі,
У ёй пазнаю родны твар дарагі
Зямлі, што шуміць каласамі.
Яна маю й зараз калыша любоў
І напамінае заўсёды
Пра тое, як з песняю рваліся ў бой
За вясну залатую народы.