Белы комін з-за гары
Дымам кучаравіцца,
Ў ранніх сполахах зары
Цішыня купаецца.
Рыбы ўсплёск, і ціша зноў
Баравая, чыстая,
Свеціць росамі на дно
Ціша брыльянцістая.
Комін з-за гары глядзіць,
Дымам кучаравіцца,—
Завядзі нас, завядзі,
Залатая раніца,
Па сцяжынцы, што пайшла,
Павілася стромаю,
Да сяброўскага цяпла
Пад страхой-саломаю.
Там стаіць ужо яна
На парозе дзедаўскім,
Поўна радасці, вясна,
Нашы крокі зведаўшы.
Белы комін з-за гары
Дымам кучаравіцца,
Ў сонцы-полымі гарыць
Нёманская раніца.