Дарогаю лясною
Ўсё еду, еду я,
Асенняй цішынёю
Жыве душа мая.
Заслуханыя ў восень,
Сасонны маладняк
І веліч ціхіх сосен
Даюць таемны знак.
Гавораць: «Уздымі
Ты вочы ў неба просінь
І сэрцам успрымі
Хмурынак лёгкі шлях,
Пракляццем закляймі
Ўчарашні дым і страх».