Дні пяюць перагудам мне сонную быль
Аб няясных далёкіх імкненнях,
І ў гарачых маіх летуценнях
Песні сумнай гудзе пераліў...
Дні ў пакінутым сэрцы маім будзяць жаль,
Сустракаюць тугою глыбокаю,
І пад сіняй ў палях павалокаю
Чаруе, заве мяне даль.
Дні нясуць мне трывогу — пакуту маю,
Хоць вітаюць мяне ранкаў росамі,
Грэюць сонца ласкавымі косамі,
А я сумны... ў задуме стаю.
Дні хочуць ад думак мяне адарваць
І у ціне жыцця запляснелай
Да штодзённасці здзеравянелай
Ланцугом прыкаваць, прыкаваць!